اثر مقادیر مختلف آب آبیاری بر عملکرد و بهره‌وری آب ارقام مختلف گندم در منطقه گرگان

افزایش بهره‌وری آب، عامل کلیدی برای رفع بزرگ‌ترین چالش کنونی بخش کشاورزی در مناطق کم‌آب یعنی تولید بیشتر با آب کمتر است. این پژوهش به بررسی واکنش ارقام مختلف گندم نسبت به آب، کارآیی مصرف آب با استفاده از روش آبیاری بارانی تک‌شاخه‌ایپرداخته است. چهار مقدار آب (1W، 2W، 3W و 4W) براساس فاصله از خط لوله فرعی آبیاری بارانی به‌عنوان عامل اصلی ثابت و شش رقم گندم (1C تا 6C) که به‌صورت تصادفی در داخل هر تیمار آبیاری توزیع شده بودند، تحت یک آزمایش کرت‌های خرد شده با چهار تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بررسی نشان داد که عملکرد گندم تحت‌تأثیر تیمارهای آبیاری و ارقام می‌باشد. وجود باران مناسب در طی فصل رشد گندم عامل تخلیه بیشتر رطوبت از نیم‌رخ خاک در تیمارهای کم آبیاری نسبت به تیمارهای آبیاری کامل بوده و بیشترین تغییرات در لایه سطحی خاک اتفاق افتاد. به‌طورکلی با کاهش مقدار آب آبیاری در آبیاری تکمیلی مقدار کارآیی مصرف آب افزایش یافت. مقادیر بهینه آب آبیاری برای حصول به حداکثر عملکرد در ارقام فوق در دامنه 290 تا 320 میلی‌متر در نوسان بود. بیشترین و کمترین کارآیی مصرف آب به‌ترتیب برای ارقام 5C (48/1 کیلوگرم بر مترمکعب) و 1C (3/1 کیلوگرم بر مترمکعب) به‌دست آمد. بهترین عملکرد دانه گندم برای حصول به حداکثر بهره‌وری آب از 4100 کیلوگرم بر هکتار در رقم 1C تا 4900 کیلوگرم بر هکتار در رقم 3C در نوسان بود.